สำนวน ว่าแต่เขาอิเหนาเป็นเอง ในภาษาจีนเองก็มีเหมือนกัน ซึ่งมีความหมายเชิงตำหนิผู้อื่น ทั้งที่ตนเองก็เป็นเช่นเขาเหมือนกัน สำนวนนี้มาจากเรื่องเล่าของบทสนทนาระหว่างเหลียงฮุ่ยอ๋อง (梁惠王) กับเม่งจื๊อ (孟子) ในยุครณรัฐ (战国时期) โดยเรื่องมีดังนี้
战国时，孟子拜见梁惠王，梁惠王问孟子说：“我对国家真是尽心尽力了，如果河内地方遇到饥荒，我把那儿的居民迁到河东去，又把河东的粮食调到河内；河东出现同样的灾情，我也照样这样做。你说有哪个国家的君主能像我这样替百姓办事呀？可我们魏国的百姓还是没有增多，邻国百姓也不见减少，这是什么道理呀！”战国时，孟子拜见梁惠王，梁惠王问孟子说：“我对国家真是尽心尽力了，如果河内地方遇到饥荒，我把那儿的居民迁到河东去，又把河东的粮食调到河内；河东出现同样的灾情，我也照样这样做。你说有哪个国家的君主能像我这样替百姓办事呀？可我们魏国的百姓还是没有增多，邻国百姓也不见减少，这是什么道理呀！”
Zhànguó shí, mèngzǐ bàijiàn liáng huì wáng, liáng huì wáng wèn mèngzǐ shuō:“Wǒ duì guójiā zhēnshì jìnxīn jìnlìle, rúguǒ hénèi dìfāng yù dào jīhuang, wǒ bǎ nà’er de jūmín qiān dào hédōng qù, yòu bǎ hédōng de liángshí diào dào hénèi; hédōng chūxiàn tóngyàng de zāiqíng, wǒ yě zhàoyàng zhèyàng zuò. Nǐ shuō yǒu nǎge guójiā de jūnzhǔ néng xiàng wǒ zhèyàng tì bǎixìng bànshì ya ? Kě wǒmen wèi guó de bǎixìng háishì méiyǒu zēngduō, lín guó bǎixìng yě bùjiàn jiǎnshǎo, zhè shì shénme dàolǐ ya!”
เหลียงฮุ่ยอ๋องถามเม่งจื้อว่า “ข้าปกครองแคว้นเหลียงอย่างสุดความสามารถ เมื่อคราวพื้นที่ทางตะวันตกของแม่น้ำฮวงโหเกิดความแห้งแล้ง เก็บเกี่ยวผลผลิตไม่ได้ ข้าได้เอาเสบียงอาหารจากตะวันออกของแม่น้ำย้ายมาด้านตะวันตก และหากตะวันออกของของแม่น้ำเจอปัญหาเช่นกัน ข้าก็ทำเช่นนี้ ข้าเคยได้สำรวจการเมืองการปกครองของแคว้นข้างๆ หาได้มีผู้ใดใส่ใจเช่นข้าไม่ แต่ว่าเหตุใดการนี้พลเมืองแคว้นเพื่อนบ้านถึงมิได้ลดลง และพลเมืองของข้าก็มิได้เพิ่มขึ้น เพราะสาเหตุใด”
孟子说 ：“我先说个故事您听听 ：一次两国交战，一方的将士刚听到鼓点一响，就抛下盔甲、拖着兵器向后逃跑。有的士卒跑得快，一口气跑了一百步远 ；有的士卒跑了五十步就停住了。这时候那些只跑了五十步的士卒嘲笑跑了一百步的人说 ：‘你们真是胆小鬼，跑得那么快！’您说他们骂得有理吗？”
Mèngzǐ shuō : “Wǒ xiān shuō gè gùshì nín tīng tīng : Yīcì liǎng guó jiāozhàn, yīfāng de jiàngshì gāng tīng dào gǔdiǎn yī xiǎng, jiù pāo xià kuījiǎ, tuōzhe bīngqì xiàng hòu táopǎo. Yǒu dí shìzú pǎo dé kuài, yī kǒuqì pǎole yībǎi bù yuǎn; yǒu dí shìzú pǎole wǔshí bù jiù tíng zhùle. Zhè shíhòu nàxiē zhǐ pǎole wǔshí bù dí shìzú cháoxiào pǎole yībǎi bù de rén shuō : ‘Nǐmen zhēnshi dǎnxiǎoguǐ, pǎo dé nàme kuài !’ Nín shuō tāmen mà dé yǒulǐ ma?”
เม่งจื้อได้ฟังจึงตอบเหลียงฮุ่ยอ๋องว่า “ท่านอ๋องทรงชอบการสงคราม เช่นนั้นข้าจะขอยกตัวอย่างว่า เมื่อมีการสงคราม สองฝ่ายสัประยุทธ์ตีรันฟันแทง และฝ่ายที่เพลี่ยงพล้ำพ่ายไป มีทหารทิ้งเกราะอาวุธหนีตาย วิ่งไปได้ 100 ก้าว และยังมีทหารที่วิ่งหนี 50 ก้าว ท่านอ๋องว่าคนที่วิ่ง 50 ก้าวจะหัวเราะเยาะว่าคนที่วิ่งได้ 100 ก้าวเป็นคนที่ขี้ขลาดตาขาว รักตัวกลัวตาย ท่านอ๋องทรงเห็นว่าถูกต้องหรือไม่”
梁惠王说：“跑五十步也是逃跑，干吗耻笑跑一百步的！”
Liáng huì wáng shuō:“Pǎo wǔshí bù yěshì táopǎo, gànma chǐxiào pǎo yībǎi bù de!”
เหลียงฮุ่ยอ๋อง “ย่อมไม่ถูกอยู่แล้ว ถึงแม้ว่าคนๆนั้นจะวิ่งไม่ถึง 100 ก้าว แต่เขาก็วิ่งหนีเช่นเดียวกัน”
孟子说：“您明白这个道理，就知道魏国也不比别国强多少了。如果您在农忙季节，春种、秋收时不去征兵、征工，那魏国的粮食就多得吃不完；如果禁止用网眼过小的渔网去湖里捕鱼，那鱼就总会生生不绝；树木砍伐假若加以限制，木材也会使用不尽。有了这些条件，老百姓能不拥护您吗？您再下令多植桑树，多养猪狗鸡，让大家能穿上丝绵吃上鸡肉，那天下的百姓能不归附于您吗？然而现在却不是这样。大王如果认真改革朝政，那魏国是会强盛起来的……”梁惠王点头称是。
Mèngzǐ shuō:“Nín míngbái zhège dàolǐ, jiù zhīdào wèi guó yě bùbǐ bié guó qiáng duōshǎole. Rúguǒ nín zài nóngmáng jìjié, chūn zhǒng, qiūshōu shí bù qù zhēngbīng, zhēng gōng, nà wèi guó de liángshí jiù duō dé chī bù wán; rúguǒ jìnzhǐ yòng wǎngyǎnguò xiǎo de yúwǎng qù hú lǐ bǔ yú, nà yú jiù zǒng huì shēngshēng bù jué; shùmù kǎnfá jiǎruò jiāyǐ xiànzhì, mùcái yě huì shǐyòng bù jìn. Yǒule zhèxiē tiáojiàn, lǎobǎixìng néng bù yǒnghù nín ma? Nín zài xiàlìng duō zhí sāngshù, duō yǎng zhū gǒu jī, ràng dàjiā néng chuān shàng sīmián chī shàng jīròu, nèi tiānxià de bǎixìng néng bù guīfù yú nín ma? Rán’ér xiànzài què bùshì zhèyàng. Dàwáng rúguǒ rènzhēn gǎigé cháozhèng, nà wèi guó shì huì qiángshèng qǐlái de……” liáng huì wáng diǎntóu chēng shì.
เม่งจื้อจึงกล่าวว่า “ในเมื่อท่านอ๋องเข้าใจในเหตุผลข้อนี้ดี เหตุไฉนยังหวังว่าพลเมืองของแคว้นจะเยอะกว่าแคว้นรอบข้างเล่าการถอยร่นไป 50 ก้าวหรือ 100 ก้าว แม้ว่าในด้านของระยะทางจะมีความแตกต่างกัน แต่ทว่าแท้จริงแล้วก็คือการหนีเช่นเดียวกัน แม้ท่านอ๋องจะทรงมีความใส่พระทัยมากเช่นไร แต่พระองค์ยังชอบทำสงครามสู้รบ กดขี่ปวงประชาราษฎร์อยู่ เช่นนี้ เนื้อแท้ก็มิได้แตกต่างจากทรราชย์แคว้นอื่นๆแต่อย่างใด”
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า การมองเรื่องและสถานการณ์ต่างๆ ต้องมองให้ทะลุถึงแก่นแท้ของเรื่องอย่ามองเพียงผิวเผินเท่านั้น
สำนวน “ห้าสิบก้าวหัวเราะหนึ่งร้อยก้าว” จึงมีความหมายว่า ตำหนิในความผิดผู้อื่น ทั้งๆที่ตนก็มีความผิดเช่นเดียวกัน
五十步笑百步【wǔ shí bù xiào bǎi bù 】 ว่าแต่เขาอิเหนาเป็นเอง , ตำหนิผู้อื่นทั้งที่ตัวเองมีความผิดเช่นเดียวกัน
#ตัวอย่าง
你们同样犯了错，都不知悔改，还在那里五十步笑百步！
Nǐmen tóngyàng fànle cuò, dōu bùzhī huǐgǎi, hái zài nàlǐ wǔshí bù xiào bǎi bù!
พวกเธอทำความผิดเหมือนๆกัน แต่ไม่สำนึกว่าแต่เขาอิเหนาเป็นเอง
